- 近水楼台先得月,向阳花木易为春。
- 入则无法家拂士,出则无敌国外患者,国恒亡。
- 一儿曰:我以日始出时去人近,而日中时远也。
- 浩浩乎如冯虚御风,而不知其所止;飘飘乎如遗世独立,羽化而登仙。
- 陈王昔时宴平乐,斗酒十千恣欢谑。
- 腾蛇乘雾,终为土灰。
- 人之立志,顾不如蜀鄙之僧哉?
- 螣蛇乘雾,终为土灰。
- 白发渔樵江渚上,惯看秋月春风。
- 夕阳西下几时回?
- 天生我材必有用,千金散尽还复来。
- 方其破荆州,下江陵,顺流而东也,舳舻千里,旌旗蔽空,酾酒临江,横槊赋诗,固一世之雄也,而今安在哉?
- 不畏浮云遮望眼,自缘身在最高层。
- 荡胸生曾云,决眦入归鸟。
- 若待上林花似锦,出门俱是看花人。
- 采菊东篱下,悠然见南山。
- 会当凌绝顶,一览众山小。
- 送安惇秀才失解西归 / 送安惊落第诗
- 宋有狙公者,爱狙,养之成群,能解狙之意;狙亦得公之心。
[] [诗词名句]
- 养不教,父之过。教不严,师之惰。
- 人不学,不知义。
- 一毛不拔
- 唯愿当歌对酒时,月光长照金樽里。
- 前出塞九首·其六
- 叶公好龙
- 与友人书(节选)
- 上善若水,水善利万物而不争。
- 人生得意须尽欢,莫使金樽空对月。
- 不经一番寒彻骨,怎得梅花扑鼻香。
- 西蜀之去南海,不知几千里也,僧富者不能至而贫者至焉。
- 齐鲁青未了。
- 青天有月来几时?
- 明日复明日,明日何其多!
- 沧州南一寺临河干,山门圮于河,二石兽并沉焉。
- 赠君谋父子
- 曾子之妻之市,其子随之而泣。
- 青山依旧在,几度夕阳红。
- 月出于东山之上,徘徊于斗牛之间。
- 君不见,高堂明镜悲白发,朝如青丝暮成雪。
- 易求无价宝,难得有心郎。
- 草木有本心,何求美人折!
- 惟江上之清风,与山间之明月,耳得之而为声,目遇之而成色,取之无禁,用之不竭。
- 二者不可得兼,舍生而取义者也。
- 今日听君歌一曲,暂凭杯酒长精神。
- 孔子东游,见两小儿辩日,问其故。
- 惜秦皇汉武,略输文采;唐宗宋祖,稍逊风骚。
- 古人学问无遗力,少壮工夫老始成。
- 故虽有名马,祗辱于奴隶人之手,骈死于槽枥之间,不以千里称也。
- 梅雪争春未肯降,骚人阁笔费评章。
- 山气日夕佳,飞鸟相与还。
- 江流石不转,遗恨失吞吴。
- 身是菩提树,心为明镜台。
- 兰叶春葳蕤,桂华秋皎洁。
- 箫鼓追随春社近,衣冠简朴古风存。
- 小园香径独徘徊。
- 千里马常有,而伯乐不常有。
- 北国风光,千里冰封,万里雪飘。
- 半亩方塘一鉴开,天光云影共徘徊。
- 巴山楚水凄凉地,二十三年弃置身。
- 烈士暮年,壮心不已。
- 杨花榆荚无才思,惟解漫天作雪飞。
- 金樽清酒斗十千,玉盘珍羞直万钱。
- 莫言下岭便无难,赚得行人错喜欢。
- 莫笑农家腊酒浑,丰年留客足鸡豚。
- 渺渺兮予怀,望美人兮天一方。
- 是故学然后知不足,教然后知困。
- 沉舟侧畔千帆过,病树前头万木春。
- 寄蜉蝣于天地,渺沧海之一粟。
- 蜀之鄙有二僧:其一贫,其一富。
- 黑发不知勤学早,白首方悔读书迟。